Pierwsze Wejście - Czas Współdzielony

Główne cechy twórczości Witolda Tomczaka:

1. Metafizyka i refleksja nad istnieniem: Wiersze Tomczaka, takie jak „Światła” czy „Przyszłość już istnieje”, odzwierciedlają filozoficzne poszukiwania odpowiedzi na pytania o naturę życia i przemijania. Autor zastanawia się nad sensem ludzkiego istnienia, wpływem naszych decyzji na przyszłość oraz miejscem człowieka we wszechświecie. Widać tu silne związki z egzystencjalizmem, gdzie obecne są motywy przemijania, niepewności oraz refleksji nad przyszłością.

2. Symbolika światła i ciemności: Światło i ciemność to centralne symbole w twórczości poety. Światło często reprezentuje życie, wiedzę i nadzieję, podczas gdy ciemność symbolizuje śmierć, zapomnienie, ale także momenty refleksji i zrozumienia. W wierszu „Światła” światło jest jednocześnie czymś, co podmiot liryczny dostrzega wyraźnie, ale co wywołuje niepokój i pytania o jego istotę.

3. Relacje i emocje: Wiersze takie jak „Słońce” i „Róża Miłości” skupiają się na złożoności ludzkich emocji i relacji. Tomczak odwołuje się do intymnych relacji, w których pojawia się zarówno bliskość, jak i oddalenie, pragnienie oraz lęk przed zranieniem. Jego poezja jest nasycona zmysłowością, a obrazy takie jak róża czy słońce stają się nośnikami miłości, która przenika przez granice osobistego „ja”.

4. Zmagania wewnętrzne: W wierszach takich jak „Ławeczka”, autor opisuje wewnętrzne konflikty, gniew, izolację oraz próbę ucieczki od świata. Ciemność, ogień i zimno symbolizują stany umysłu, a samotność staje się jedyną możliwą ucieczką przed bólem.

5. Dualizm w poezji: Tomczak często operuje dualizmami – światło kontra ciemność, ciepło kontra chłód, miłość kontra izolacja. Te przeciwstawne siły są jednak przedstawiane jako niezbędne elementy egzystencji, co widać choćby w zakończeniu wiersza „Słońce”, gdzie ciemność staje się konieczna do zrozumienia i pełnego poznania światła.

Jeżeli chodzi o styl i język, chciałbym podkreślić, iż Witold Tomczak pisze w sposób pełen metafor i symboli, co nadaje jego poezji wielowarstwowości. Jego wiersze są zmysłowe, emocjonalne, a jednocześnie subtelne, co pozwala na różnorodne interpretacje. Jest to twórca, który eksploruje nie tylko zewnętrzny świat, ale przede wszystkim wnętrze człowieka – jego lęki, pragnienia, refleksje i zmagania.

Witold Ernest Tomczak to twórca głęboko refleksyjny, który w swojej poezji porusza tematy egzystencjalne, filozoficzne oraz związane z ludzkimi emocjami i naturą. Jego poezja wyróżnia się bogatą metaforyką oraz symbolicznym językiem, który eksploruje relacje między człowiekiem a wszechświatem, czasem, przestrzenią oraz samym sobą. Centralnym motywem jego twórczości często staje się światło – zarówno dosłowne, jak i metaforyczne, symbolizujące życie, wiedzę, nadzieję, ale także przemijanie.

W swoich wierszach przedstawia ludzkie doświadczenie jako część czegoś większego i bardziej złożonego, gdzie każda decyzja ma dalekosiężne skutki. Jego twórczość ilustruje głęboką wrażliwość na to, co ulotne i nieuchwytne – zmienność, przemijanie, a także wpływ czasu na człowieka i otaczający go świat. Często porusza się w kręgu pytań o miejsce jednostki w wielkim kosmosie oraz o sens istnienia.

Jego poezja, nasycona intensywnymi obrazami i emocjami, stanowi swoistą podróż przez labirynt ludzkich myśli i odczuć. Jest to twórca, który nie tylko obserwuje świat, ale przede wszystkim wnika w jego strukturę, próbując zrozumieć mechanizmy rządzące życiem i tym, co po nim pozostaje.

Mak Hoff

NOWOŚCI - „Pierwsze Wejście – Czas Współdzielony” – zbiór wierszy Witolda Tomczaka pachnący farbą drukarską.

Witold Tomczak - autor mieszkający w Łodzi pisze także pod pseudonimem Włochaty. Początki jego pisania sięgają listopada 1997 r. Wiersze autora były czytane w radio Łódź przez prowadzącego audycję pt. „Senne Podróże”. By móc porozmawiać z innymi słuchaczami pisał wtedy długie listy. Wszystkie wiersze najpierw zapisuje w zeszytach. Mówi, że czasem mu się zdarza pisać dwa wiersze jednocześnie, innym razem napisanie jednego zajmuje tydzień. Jego twórczość, także najnowszą, można znaleźć w różnych antologiach. Wszystkie informacje bieżące publikuje na swojej stronie Fb. pt. „Cztery Zeszyty and after”.

Obecna książka wydana w twardej oprawie, w wersji szytej, z zieloną wstążeczką wzbogacona jest autorskimi, czarno-białymi grafikami. A tak autor zaprasza na strony swojej poetyckiej publikacji:

„Proszę zamknąć oczy, nie ma tu naprawdę nic do oglądania.

Jeśli się Państwo obawiają o swoje torebki lub inne rzeczy, to pragnę uspokoić, iż nie zależy mi na dobrach materialnych, lecz tylko na Waszych uczuciach, a może i aż uczuciach. Jeśli to za małe zapewnienie z mojej strony, to proszę ścisnąć je mocno lub rozsiąść się wygodnie. Odczucia i czas przez Was poświęcony są dla mnie najcenniejsze

Głowa robi się coraz cięższa

Myśli

… . .. 6

.. . .. 5

. .. . 4

autohipnotyczny sen”

Całość zamyka wiersz pt. "Zakończenie – Pierwsze Wyjście – Czas Współdzielony"

Czy kwiaty nie mają zbyt sucho?

Jutro znów będzie dzień, znowu następny

Zbierzmy wszystkie kryształy

Połączmy w całość okruchy miękkich uczuć

Jesteś obserwatorem czasu

Sklejamy włosy linii współdzielonych

Po raz pierwszy wychodzimy na zewnątrz

Zatrzaśnij drzwi za sobą twardą okładką.

Obraz na okładce: Katarzyna Koch

Projekt okładki: Krystyna Wajda